Сумгүй буутай хилчид хаанаас сум авдаг байна аа, сайд аа...
Хилчид бууны замгаа заставын даргынхаа сейфэнд хадгалуулаад хилээ манахаар явдаг болоод удаж байгаа шүү дээ. Ийм шийдвэрийг өдгөөгийн Хилийн цэргийн командлагч генерал Ц.Сэргэлэн тус газрын удирдлагаар томилогдоод удаагүй байх үедээ бүр аргаа барахдаа гаргаж байсныг мэдэх юм. Ийнхүү түүний Хилийн тухай хууль зөрчсөн шийдвэрийг ХЗДХЯ дэмжиж, хэрэгжүүлж эхэлсэн нь үнэхээр гайхалтай. Сумгүй буу үүрч, гэрээгээр хил манадаг хэлбэр дэлхийн аль ч улс оронд байхгүй. Эмгэнэлтэй. Харуусмаар, халагламаар. Энэ тухай эх сурвалжууд ч халаглан өгүүлдэг.
Гэтэл сумгүй буу үүрээд хилээ манадаг гэх цэрэг эрс хаанаас сум олоод бие биенээ онилж гох дараад байна вэ. Хачирхалтай байгаа биз.
Энэ сарын 22-ны өдөр Хилийн 0277 дугаар ангид буудалцаан гарсан тухай мэдээлэл цацагдсан. Харин албаныхан эл мэдээллийг үгүйсгэж “буудалцсан биш, буу алдсан” гэх тайлбар өгсөн. Гэтэл эх сурвалжуудын мэдээлснээр хилчид нэгнийгээ буудсан гэнэ.
Үүний өмнө буюу наймдугаар сарын дундуур олноо Сулинхээрийн гэх тодотголтой Хилийн 0168 дугаар ангид бууны хэрэг гарсан. Гэтэл тэр хэргийг мөн л “буу алдсан, санамсаргүй үйдэл” гэсэн тайлбар хийж, олны анхаарлыг сарниулсан ч нидэр дээрээ буу алдсан гэх хилчин хохирогчийн зүрхэн тус газар нь онилж байгаад буудсан гэдэг. Эл хэргийг бүр тодруулъя л даа. Хотоос очсон нэгэн ахлагч эхнэрээ гэрээт хилчнээс харамлахдаа зүрхнийх нь доохон талд буудсан байсныг ХЦ-ийн амтай бүхэн ярьдаг. Буу алддаг хилчний удам угсааг сурвалжилбал ХЦ-ийн командлагч асан хошууч генерал П.Сүндэвийн хамаатны хүн байсныг эх сурвалжууд өгүүлдэг. “Үхсэн буурын толгойноос амьд ат айна” гэгчээр тэрбээр Ерөнхий газрын даргын зангарагаараа хамаатны гэх дүү хүүгээ өөд нь татаж хилд томилуулах үедээ түүнийг ийн хэрэгтэн болчихно чинээ санаагүй нь лавтай. Нэгэн цагт тухайн байгууллагыг командалж явсан, бас ч гэж хилчид дотроо зэгсэн нэр хүндтэй даргынхаа хамаатны хэргийг тухайн үедээ нуугаад өнгөрсөн нь хилчин дайчдад буруу ойлголт төрүүлж орхисноо ч хилийнхэн анзаарсангүй.
Хөдөө хөхөрч, гадаа гандсан хилчдэд өнөөдөр соёл хүмүүжлийн ажил ямар хэлбэрээр явагдаж, тэдэнд яаж хүрч байгааг нь цаасан дээрх төлөвлөгөө, биелэлтээр харж дүгнэхээс биш жинхэнэ амьдрал дээр хэрэгждэггүйн нэг жишээг ч эндээс харж болно...
“Монгол Улсын дархан хилийн манаанд алхаад марш” гэх энэ л долоон үг хилчин бүрийн цохилох зүрх, лугших судсанд нь гүн шингэсэн байдаг гэж боддог. Хилчин болно гэдэг хэн хүнд заяадаг аз, од ч биш. Тиймдээ ч ижий аавууд хөвгүүдээ аль болох хилд алба хаалгачих гэж тэмүүлдэг байсан нь саяхан. Харин сүүлийн жилүүдэд “хилчид дарга нараа буудан хороож, заримыгаа барьцаалан оргон зайлсан, эхнэрээ хардсан офицер амиа егүүтгэсэн, ангийн захирагч нь офицероо өшиглөж үхэлд хүргэсэн, гэрээт хилчин, цагийн манааны цэргүүд буудалцаж нэгнийгээ хүнд, хөнгөн шархдуулсан” хэргүүд дараалан гарч нийгмийг цочирдуулсаар байгаа тул хилийн цэрэгт алба хаалгахаас жаахан жийрхдэг нь ч нууц биш болсон...
Хил хамгаалах байгууллагатай холбоотой “но”-той асуудлууд ар араасаа ундраад байгаа ч хамгийн хачирхалтай нь сумгүй буутай хилчид сумтай буугаар биесээ онилж гохоо дараад байх юм, сайд аа.
Эх сурвалж:"Өглөөний Сонин"
